به گزارش پایگاه خبری اندیشه تازه و به نقل از گیل خبر : دومین جشنواره هنر محیطی شهر بهشت؛ با حمایت شهرداری رضوانشهر در استان گیلان با حضور ۴۰ هنرمند از سراسر کشور در تاریخ یکم تا سوم آذرماه ۱۴۰۲ برگزار می‌گردد.
شرکت کنندگان در این جشنواره، طی یک دوره سه روزه کارگاهی در محل خانه خلاقیت و نوآوری رضوانشهر به خلق آثار شهری با استفاده از مواد بازیافتی می پردازند.
این آثار با حمایت شهرداری رضوانشهر در میادین و معابر شهری به نمایش در می آیند و برای مقطعی بدل به مبلمان شهری می شوند و باعث ارتقاء بینش و آگاهی شهروندان نسبت به هنر معاصر و محیطی می شوند.
در آستانه برگزاری دومین جشنواره هنر محیطی رضوانشهر، با ماکان عاشوری برگزار کننده‌ی این جشنواره به گفتگو نشستیم.
*بهتر است با یک توضیح کلی درباره‌ی هنر محیطی و جشنواره‌ی پیش رو گفتگو را آغاز کنیم.
بله حتما؛ هنر محیطی چیز عجیبی نیست. مردم با آن سر و کار دارند. گاهی در سلیقه‌ی چیدمان اقلام اداری روی میز یک شهردار باسلیقه آن را می‌بینیم و گاهی در کف پیاده راه خیابان ولیعصر تهران، در حالی که یک استاد دانشگاه روی زمین نشسته و با قلم و تیشه نقش ماهی بر سنگفرش پیاده راه می زند.
*منظورتان دقیقا کیست؟
دکتر احمد نادعلیان. نقش ماهی بر تخته سنگ های کف رودخانه هایش خیلی معروف شده.
*بله عکسهایش همه جا هست. این طور که فهمیدم دامنه‌ی فعالیت در هنر محیطی گسترده است و به نظر یک هنر بِینا رشته‌ای می‌آید.
دقیقا. ویدیو آرت و ساوند آرت و لندآرت و اینوایرونمنتال آرت و غیره و غیره که جای پایش در فعالیت های این‌گونه به چشم می آید موید همین حرف شماست.
*پس دقیقا همه اقشار در هر سطحی می توانند با آن درگیر باشند.
دقیقا؛ کودک و کهنسال و دکترای هنر و کارمند اداره‌ی برق سابقه‌ی بردن جوایز بزرگی دارند. البته با طی دوره های آموزشی و شرکت در کارگاه ها. انسان محور است و از زیرشاخه های هنر معاصر. قائل به میرایی و عدم ماندگاری. ضد وابستگی و انقیاد. اما وقتی از هنر معاصر حرف می زنی کمی قضیه جدی می شود. بالاخره تبحر در هر کاری نیازمند کسب تجربه و آگاهیست.
*حالا چرا رضوانشهر؟
از سال هشتاد و شش که مستندی درباره‌ی جشنواره‌ی هنر محیطی در جزیره‌ی هرمز ساختم تا حالا!، به شکل مداوم پیگیر و فعال در حوزه‌ی هنر معاصر بودم. به واسطه شغل اصلیم که فیلمسازیست با ساخت ویدیوآرت به این هنر نزدیک شدم. در جشنواره هایش بودم، چه داخلی و چه خارجی. رضوانشهر بهشت اینوارونمنتال آرتیست‌های دنیاست. در یک وجب جا شما همنشینی دریا جلگه جنگل کوه را دارید و متریال مورد نیاز برای عینیت بخشیدن به هر ایده و رویایی مهیاست. و مهمتر از آن حمایتی است که در بدنه مدیریت شهری، چه شورای شهر که همگی آدم‌های فرهیخته و فهیمی هستند و هم شهردار محترم شهر جناب دکتر رسولی شهرساز صاحب سبک و حامی صاحبان ایده های خلاق و مبتکر بستر مناسب را فراهم کرده اند. توسعه‌ی فرهنگی به اذعان همه‌ی صاحب نظران اجل بر تمام فعالیت های اجتماعی و اقتصادی است. تا فرهنگ عمومی آمادگی پذیرش تغییرات را نداشته باشد جز رخدادهای اجتماعی و اقتصادی نمایشی دستاوردی نخواهد داشت. از طرفی رضوانشهر از معدود شهرهاییست در ایران که صاحب برند بوک است. شما با مراجعه به سایت PCHIC.IR می توانید آن‌را دریافت کنید. همه‌ی فرصت ها و مسیرهای رشد و حمایت برای ظهور ایده های خلاق در آن هست.
*ظاهرا این دومین دوره جشنواره هنر محیطی رضوانشهر است؟
بله. اولین دوره آن در اسفندماه چهارصد و یک برگزار شد.
*اما خبرهای زیادی از آن منتشر نشد؟
بله… نه من بعنوان برگزار کننده و نه شهردار محترم و اعضای شورای شهر رضوانشهر قائل به انجام فعالیت های نمایشی نیستیم. بسیاری از اصحاب هنر و حتی اساتید دانشگاه های هنری نسبت به هنر معاصر بی توجهند و این برآمده از سبک زندگی و تاریخ و جغرافیای کشور ماست. کشورهای صنعتی به دلیل حساسیت های محیط زیستی خیلی زودتر به زیرشاخه های هنر معاصر پر و بال دادند. برای رضوانشهر که در حوزه‌ی برندینگ شهری اصول و قواعد مشخصی را دنبال می کند اولویت اصلی توسعه‌ی فضای فرهنگی است با تکیه بر داشته های بومی. از سرمایه ی انسانی گرفته تا منابع طبیعی متنوع. متخصصین برندیگ دوره‌ی اثربخشی فعالیت های این حوزه را دو تا پنج سال پیش بینی می کنند که بیشتر شامل برگزاری دوره های آموزشی و کارگاهی و بالا بردن سطح دانش عمومی نسبت به حوزه ی مربوطه است. این‌ها به‌عنوان زیرساخت و سنگ بنای هر ساختاری ضروری است.
و شما در مرحله‌ی ایجاد زیرساخت هستید.
بله. اگر نه می شد همان دوره‌ی اول جشنواره را پر کرد از اساتید برجسته‌ی داخلی و خارجی و کلی هیاهو و کارهای نمایشی و هزینه های زیاد و تمام. از این جور مثال ها کم نداریم اطرافمان. فرهنگ در سایه‌ی پذیرش عمومی فرهنگ است اگر نه فرهنگ نیست. مردم در شهرهای ونیز و کن و برلین از توسعه‌ی فرهنگی که فستیوالهایشان بارش را به دور می کشند بهره‌ی اقتصادی و اجتماعی می برند. این‌ها همه ذیل توسعه‌ی فرهنگی اتفاق می افتد. می شود درباره اش ساعت ها حرف زد ولی بنظر نکته‌ی مبهمی نیست.
*این دوره هم مثل دوره‌ی قبلی به مباحث آموزشی و سنگ بنایی می پردازد.
بله به اضافه‌ی اینکه این‌بار بر خلاف دوره‌ی قبل که کارگاه ده روزه‌ی آموزشی با هنرمندان و علاقمندان محلی داشتیم، دانشجویان و شرکت کنندگان در طرح فراخوان، طی یک دوره سه روزه کارگاهی در محل خانه خلاقیت و نوآوری رضوانشهر به خلق آثار شهری با استفاده از مواد بازیافتی می پردازند. این آثار با حمایت شهرداری رضوانشهر در میادین و معابر شهری به نمایش در می آیند و برای مقطعی بدل به مبلمان شهری می شوند و باعث ارتقاء بینش و آگاهی شهروندان نسبت به هنر معاصر و محیطی می شوند.
دومین جشنواره هنر محیطی رضوانشهر به دبیری دکتر مریم شیرالی و همراهی اساتید این رشته خانم نغمه فکورزاده مجسمه ساز، خانم سحر موسوی دیجیتال آرتیست و علی هاشملو ساوند آرتیست و جمعی چهل نفره از هنرمندان و دانشجویان از سراسر ایران از تاریخ یکم تا سوم آذرماه سال جاری در محل خانه نوآوری و خلاقیت شهر بهشت برگزار می گردد.
انتهای پیام/
ثبت دیدگاه