به گزارش پایگاه خبری اندیشه تازه ؛ هادی حقشناس در گفتوگو با اصلاحات نیوز ، با اشاره به وضعیت وزارت راه و شهرسازی و اولویتهای این وزارتخانه بیان کرد: راه و شهرسازی یک وزارت زیربنایی است و امکان ندارد کشوری به توسعه دست پیداکرده باشد، مگر اینکه قبل از آن زیربنا و زیرساختهای آن ساخته شده باشد. کشورها زمانی توسعه پیدا میکنند که حملونقل آنها اعم از دریایی، جادهای، هوایی و بندرگاهها زیر ساخت مناسبی داشته باشند.
وی افزود:شرط این که ما در عرصه صنعتی شدن، تقویت حوزه گردشگری، تقویت بخش خدمات و حتی رشد و توسعه کشاورزی به یک توسعه متوازن برسیم، این است که زیرساخت مناسب در بخش حملونقل داشته باشیم و این وظیفه مهمی است که وزارت راه و شهرسازی بر عهده دارد.
حقشناس بخش مسکن را دومین و مهمترین مولفه این وزارتخانه برشمرد و متذکر شد: در یک دهه گذشته متناسب با طرح جامع مسکن و نیاز کشور، مسکن عرضه نشده است. بنابراین هم مساله راه و هم شهرسازی برای این وزارتخانه مهم است. اما برای اینکه این دو بخش به اهداف تعیین شده در برنامه خود برسند، فقط این وزارتخانه متولی است؟ طبیعی است که نیاز به کمک سایر بخشهای دولت وجود دارد. مهمترین کمک به تولید مسکن این است که مولفهها و شاخصهای پولی کشور مناسب باشد؛ با نرخ ۳۲ درصدی تورم ماهانه نمیشود انتظار داشته باشیم کسبوکار مردم و بهویژه حوزه مسکن رونق داشته باشد. لذا بخشی از تحقق اهداف این وزارتخانه به طور مشخص، مشروط است.
وی ادامه داد: پس از حوزه زیرساختها و مسکن، تحولات بینالمللی اثرگذاری زیادی بر این وزارتخانه دارد. مثلا اگر بخواهیم حوزههای راهآهن، بنادر، حملونقل هوایی اعم از مسافری و باری تجهیز شوند بخشی از اقدامات و خریدهای ما به حوزه بینالمللی مربوط است و تا زمانی که در حوزه خریدهای خارجی مشکل وجود داشته باشد، نمیتوان بعضی از زیرساختها را فراهم کرد.
این مدیر پیشین بنادر و دریانوردی با تاکید بر اینکه ما در شرایط تحریم هستیم و این تحریمها دو هزینه به کشور تحمیل کرده است، یادآور شد: اولا درآمدها وصول نمیشود، که در این شرایط اعتبارات برای تکمیل زیرساختها تخصیص پیدا نمیکند. نکته دوم این که اگر بخواهیم تکنولوژی و حملونقل جدید برای کشور فراهم کنیم و بخریم، طبیعی است که با مولفه تحریمها مواجهایم. از این جهت است که میگوییم مسائل حملونقل و وزارت راه و شهرسازی، یک بعدی نیست، چند بعدی است و باید همه را باهم دید. از همین رو باید دید وزیر و مدیران جدید وزارت راه، به چه میزان میتوانند به این اهداف دست پیدا کنند.
حقشناس با اشاره به پروژههای نیمه تمامی که در کشور وجود دارد اظهار کرد: در ابتدا نمیتوان گفت این پروژههای نیمه تمام از ابتدا درست بودهاند یا خیر؛ اما نکته کلیدی این است که شبکههای زیرساختی ما متناسب با طرحهای جامع حملونقل، تکمیل نیست. یعنی ایران کشوری است که راه درازی دارد تا شبکه زیرساختیاش تکمیل شود. شاید بهتر این باشد که بپرسیم راه کار تکمیل این پروژهها چیست.
وی ادامه داد:
مطمئنا با توجه به شرایط دولت که درآمدها تحقق پیدا نمیکند و دولت با کسری بودجه مواجه است، به اجبار دولت برای تکمیل زیرساختها باید به سمت بخش خصوصی برود. شاید این نقدترین راه برای اتمام پروژههای زیرساختی باشد. اگر بخواهیم با منابع دولتی پروژههای کشور را تمام کنیم، طبیعی است که دهها سال طول میکشد.
حقشناس تصریح کرد: امسال و سال گذشته، بودجه عمرانی کشور حدود ۳۸۰ هزار میلیارد تومان بوده است. یعنی بودجه سال جاری به لحاظ اسمی و عددی با سال گذشته برابر است، اما بهخاطر وجود تورم، بودجه امسال ارزش واقعی کمتری نسبت به سال گذشته دارد. اگر بخواهیم با این بودجهها کشور را آباد کنیم، دهها سال طول میکشد؛ برای همین به اجبار باید به سمت بخش خصوصی برویم و از آنها کمک بگیریم
وی با بیان اینکه مقدار پروژههای نیمه تمام عددهای گوناگونی است، گفت: آن چیزی که به صراحت میتوان گفت، حداقل دو الی سه برابر بودجه عمرانی کشور، نیاز به منابع داریم تا این پروژهها به اتمام برسد. حملونقل جادهای، ریلی، فرودگاهها و بنادر ترتیب اولویتهای ما هستند. یکی از نیازهای فوری کشور تکمیل شبکه حملونقل زمینی است.
انتهای پیام/
ثبت دیدگاه