اندیشه تازه ؛ امیررضا معصومی کشتی‌گیر سنگین‌وزن جوان و خوش‌آتیه ایران، دارنده مدال طلای جهان در رده‌های نوجوانان، جوانان و امیدهای جهان است. ستاره‌ای از نسل جدید کشتی ایران که با وجود سن کم، نامش در سال‌های اخیر به‌عنوان یکی از امیدهای اصلی تیم ملی بر سر زبان‌ها افتاده است. این روزها اما شنیده می‌شود که او قصد دارد برای تیم ملی جمهوری آذربایجان کشتی بگیرد؛ خبری که هنوز رسمی نشده اما بازتاب گسترده‌ای در فضای ورزشی کشور داشته است.
امیررضا، فرزند فردین معصومی قهرمان پیشین کشتی ایران و آسیا و نایب‌قهرمان جهان، در سال‌های اخیر به‌عنوان پدیده سنگین‌وزن مطرح شده است. در این وزن او رقیبی قدرتمند و تثبیت‌شده به نام امیرحسین زارع دارد اما همین رقابت‌هاست که همواره باعث رشد و پیشرفت قهرمانان ایرانی شده است. قرار گرفتن در سایه یک قهرمان نباید دلیلی برای دل‌زدگی یا ناامیدی باشد. تاریخ کشتی ایران پر است از نام‌هایی که سال‌ها پشت سر بزرگان ماندند اما با صبر و تلاش روزی جای خود را در ترکیب تیم ملی پیدا کردند. امیررضا معصومی نیز بارها نشان داده از نظر فنی و جسمی در سطح بسیار بالایی قرار دارد و می‌تواند آینده‌ی سنگین‌وزن کشتی آزاد ایران را بسازد.
بی‌تردید کشتی برای مردم ایران فقط یک ورزش نیست بلکه بخشی از هویت، فرهنگ و غرور ملی است. پوشیدن دوبنده با پرچم جمهوری اسلامی ایران آرزوی هر کشتی‌گیری است که از سالن‌های کوچک و ساده شهرستان‌ها تا تیم ملی رسیده و با عشق به وطن تمرین کرده است. شاید پیشنهادهای مالی یا امکانات کشورهای دیگر وسوسه‌انگیز باشد، اما هیچ چیز جای عشق مردم، احترام هم‌وطنان و افتخار ملی را نمی‌گیرد. آن مدال‌هایی که زیر پرچم ایران کسب می‌شوند نه فقط روی سینه‌ی قهرمان، بلکه در قلب میلیون‌ها ایرانی می‌درخشند.
در این میان نقش فردین معصومی، پدر و مربی با‌تجربه‌ی امیررضا بسیار مهم است. او بهتر از هر کسی می‌داند ارزش ماندن و جنگیدن زیر پرچم وطن چیست. تجربه سال‌ها حضور در میادین بین‌المللی می‌تواند چراغ راه پسرش باشد تا تصمیمی عجولانه مسیر آینده‌اش را تغییر ندهد. پدر و پسر هر دو از خانواده‌ی بزرگ کشتی ایران هستند، خانواده‌ای که همیشه در روزهای سخت پشت فرزندانش ایستاده است.
امیررضا باید بداند که حتی اگر برای کشوری دیگر قهرمان شود، هرگز همان عشق و احترام را از مردم آن سرزمین نخواهد دید که مردم ایران به او دارند. آیا قهرمانی زیر پرچمی غیر از پرچم وطن همان حس را دارد؟ آیا هنگام پخش سرود کشوری دیگر، دل همان‌طور می‌تپد؟ بسیاری از ورزشکاران ایرانی در رشته‌های مختلف که راه مشابهی را رفتند، بعدها فهمیدند که هیچ جا جای وطنشان را نمی‌گیرد. محبوبیت و عشق مردم چیزی نیست که بتوان با پول یا امکانات خرید.
امیررضا معصومی هنوز جوان است و در آغاز مسیری طولانی و پرافتخار قرار دارد. نباید اجازه دهد احساسات لحظه‌ای یا رقابت‌های درونی، باعث تصمیمی شود که آینده ورزشی و جایگاه مردمی‌اش را تحت‌تأثیر قرار دهد. او بارها ثابت کرده که اهل مبارزه است نه تسلیم. ایران هنوز به او نیاز دارد و مردم ایران چشم‌انتظار درخشش دوباره‌اش هستند.
قهرمان واقعی کسی است که در سختی‌ها بماند و برای پرچم کشورش بجنگد. هیچ خاکی، هیچ سرودی و هیچ پرچمی جای خاک، سرود و پرچم وطن را نمی‌گیرد. امیررضا باید بداند که اگر بماند و بجنگد، نه تنها برای خودش بلکه برای همه نوجوانانی که امروز در سالن‌های کشتی با عشق به او نگاه می‌کنند الگو خواهد شد. گاهی یک تصمیم اشتباه سال‌ها تلاش را بی‌ثمر می‌کند. امید است امیررضا معصومی با درایت و عشق به وطن، تصمیمی در شان نامش، خانواده‌اش و کشتی ایران بگیرد. او شایسته افتخار است اما زیر پرچم مقدس کشور خودش؛ چون هیچ‌کجا خاک وطن نمی‌شود.
انتهای پیام/
ثبت دیدگاه