به گزارش پایگاه خبری اندیشه روز ؛ لاله طالبی در گفت و گو با ندای گیلان، با تاکید بر اینکه امروزه مدیریت شهری باید شهر را به صورت شبکه ایی پایدار از سیسنم های کالبدی و جوامع انسانی در نظر گیرد و در حوادث باید به هردو بخش توجه ویژه نمود تا شاهد کاهش آسیب پذیری در برابر سوانح در آینده باشیم . چنین شهری در برابر حوادث شکست نمی خورد و کمترین آسیب به بخش فیزیکی و غیر فیزیکی شهر وارد می شود.
این کارشناس برنامه ریزی شهری بیان داشت: فرسودگی شهری و حجم آن باید با سه مولفه نفوذ ناپذیری، ریزدانگی و عدم استحکام بررسی و تحلیل شود. آسیب پذیری و فرسودگی ساختمانهای خصوصی و عمومی، تاسیسات شهری نظیر شبکه آب، گاز، مخابرات و راهها و بخصوص پل ها ، عدم پاسخگویی ظرفیت جابجایی در شبکه راهها در زمان رخداد بحران و خطر انسداد معابر از مسایل مهمی است که در مدیریت شهری باید به آن توجه و از چالش های اصلی مدیریت بحران شهری می باشد.
این پژوهشگر با بیان اینکه از نظر بعد اجتماعی در فضای شهر باید فرآیند انطباق ظرفیت های جامعه نظیر سرمایه اجتماعی، توسعه اقتصادی، اطلاعات و ارتباطات و مهارت های اجتماعی با شرایط پس از وقوع حوادث تعریف جامع و رویکردی شود. وضعیت نامطلوب محلات در بافت فرسوده یکی از تهدیدهایی است که سلامت شهروندان را با مخاطره جدی روبرو خواهد ساخت. این مسئله لزوم برنامه ریزی برای افزایش میزان آمادگی روانی اجتماعی شهروندان را مشخص می نماید. ظرفیت های محلی و بهره گیری از روش های مشارکتی در راستای افزایش آگاهی مقابله با مخاطرات ضروری است
وی افزود : از مهم ترین چالش های حوزه مدیریت بحران شهری عدم تحقق مدیریت یکپارچه و جامع در حوزه ایمنی و مدیریت است. این موضوع به خصوص در نهادینه نشدن سیستم یکپارچه مدیریت بحران در نهادهای مرتبط، عدم همکاری و همکاری موثر و کافی نهادهای داخل و خارج مدیریت شهری در حوزه مدیریت بحران، نقصان در داده ها و اطلاعات منسجم و آماری و قابل اعتماد مورد نیاز برای تصمیم گیری و عدم اشتراک گذاری داده های موجود به سبب نبود مکانیسم قانونی برای ارتباط بخش های گوناگون نمایان و آشکار تر است.
طالبی کارشناس برنامه ریزی شهری در پایان تاکید کرد : مشارکت شهروندان در مرحله پیشگیری و امداد رسانی، اسکان موقت و بازسازی در زمان پس از رخداد سانحه و حوادث شهری می تواند بسیار اثر بخش در مدیریت بحران شهری و یکی از گام های مهم هکاری با مدیریت شهری در این حوزه محسوب شود.عدم هماهنگی و انتظارات غیر واقعی شهروندان از سازمان ها و نهادهای خدمات اضطراری، خسارات مادی و انسانی قابل پیشگیری را افزایش داده، لذا آگاهی بخشی به شهروندان در زمینه ی وظایف سازمان ها و جلب مشارکت شهروندان جهت کاهش خسارات حوادث از اصلی ترین اقدامات در این زمینه محسوب خواهد شد.
ثبت دیدگاه