به گزارش پایگاه خبری اندیشه تازه ؛ استاندار گیلان در تازه‌ترین اظهارات خود با اشاره به توسعه پروازهای بین‌المللی فرودگاه رشت، از عزم جدی برای گشودن پنجره‌های نو به روی گردشگری استان سخن گفته است. این اقدام نه‌تنها دروازه‌ای تازه برای ورود گردشگران خارجی می‌گشاید، بلکه پیام روشنی دارد: گیلان می‌خواهد میزبان باشد، نه قربانی.
در کنار این نگاه توسعه‌گرا، دکتر حق‌شناس مرز روشنی با سوداگری زمین ترسیم کرده است. تأکید بر اینکه «اجازه نمی‌دهیم زمین‌های ما تبدیل به ویلاهایی برای استفاده یکی دو ماه در سال شوند» نشان از درکی عمیق از تهدیدات پنهانِ پدیده «ویلانشینی فصلی» دارد؛ الگویی که پیش‌تر در شمال کشور، موجب برهم‌خوردن تعادل جمعیتی، افزایش قیمت مسکن، و تخریب بوم‌سازگان کشاورزی و جنگلی شده است.
پیام محوری استاندار روشن است: ارزشمندترین دارایی مردم گیلان، زمین آن‌هاست. فروش بی‌برنامه زمین نه‌تنها امنیت غذایی و فرهنگی مردم را تهدید می‌کند، بلکه آن‌ها را از آینده‌ای که باید متعلق به فرزندانشان باشد، محروم می‌سازد. این نگاه، زمین را صرفاً کالا یا دارایی نمی‌بیند، بلکه آن را میراثی می‌داند که باید برای نسل‌های آینده حفظ شود.
مواضع دکتر حق‌شناس را می‌توان گامی مهم در تدوین سیاست‌های توسعه پایدار در گیلان دانست. سیاستی که گردشگری را ابزاری برای تقویت اقتصاد بومی، افزایش اشتغال، و ارتقاء سطح خدمات می‌داند، نه راهی برای تسلیم زمین به سرمایه‌گذاران غیر بومی. در این چارچوب، توسعه فرودگاه رشت اگر در کنار تقویت بوم‌گردی، حفظ کاربری‌های کشاورزی و توسعه زیرساخت‌های خدماتی بومی‌محور قرار گیرد، می‌تواند الگویی موفق از توازن میان پیشرفت و پایداری باشد.
در پایان، شاید بتوان گفت گیلان امروز در یک نقطه عطف ایستاده است؛ جایی میان حفظ هویت بومی و پذیرش توسعه. سخنان استاندار، تلاشی است برای یافتن راهی که هم زمین بماند، هم مردم؛ هم گردشگر بیاید، هم گیلانی‌ها سر جای خود باقی بمانند.
یادداشت؛ سیروس صبح‌سحر
ثبت دیدگاه