به گزارش پایگاه خبری اندیشه روز ؛ هرگاه صحبت از نحوه بهره برداری صحیح از محصولات و دستاوردها و ابداعات بشری می شود ، عبارت آشنای “فرهنگ استفاده” به میان می آید.
نو آوری های بشری و تکنولوژی نیز برای بومی شدن باید رنگ فرهنگ مصرف کنندگان را بخود بگیرد و یا مصرف کنندگان آن را با فرهنگ خود منطبق نمایند.
حال به این سوال آسانتر می توان پاسخ داد که ، چگونه است نهاد شوراهای شهر نتوانسته بعد از گذشت بیش از بیست سال از احیا و شروع بکار، جایگاه خود را در تصمیمات و مدیریت شهری بخوبی ایفا نماید؟
آری ، نادیده گرفتن تاثیرات فرهنگی تصمیمات و مصوبات شورا بر زندگی شهروندان اهمال در تهیه پیوست فرهنگی هر مصوبه فقدان نگاه فرهنگی به مباحثی که شاکله اقتصادی دارند.
نگاه کاسب کارانه و درآمد زایی از همه شئون زندگی شهروندان و عدم بررسی دلایل و نتایج شکست تصمیمات اتخاذ شده در شورای شهر ،
جملگی حکایت از بسته بودن چشم و گوش منتخبین شوراهای محلی و ملی به صدای فرهنگی است که هر روز صوتش ضعیف تر و کم جان تر به گوش می رسد.
این سالها تاثیرات مصوباتی که جنبه فنی و شهرسازی دارد ، جنبه اقتصادی و سرمایه گذاری دارد، جنبه حقوقی و اداری دارد و یا جنبه های خدماتی و عمرانی دارد بر سبک زندگی مردم و تاثیر آن بر فرهنگ عمومی و بومی شهروندان نادیده گرفته شده که به نظر باید یکی از مهمترین رسالتهای شورای شهر بعد باشد.
یادداشت: مرتضی ورزلدوست
ثبت دیدگاه