اندیشه تازه ، راسل کرو پس از اخذ اسکار خواهش کرد تندیس خود را در کنار مارلون براندو قرار دهید، چرا که او بیست سال از سینمای جهان جلوتر است، او در پدر خوانده لحظاتی طولانی ایفای نقش نکرد اما سالها از آنونس های محبوب سینمای جهان شد، وقتی ایلیا کازن کارگردان شهیر سینما در فیلم در بارنداز از انتخاب مارلون براندو، سر باز زد، تهیه کننده فیلم در بارنداز از او تقاضا کرد مارلون براندو را برای این نقش برگزیند و ایلیا کازن با نامیلی او را انتخاب می کند و جالب است فیلم در برانداز برنده جایزه اسکار شد.
براندو را یکی از تاثیرگذارترین بازیگران تاریخ می‌دانند، که در شش دهه فعالیت، به چندین افتخار از جمله دو اسکار، سه بفتا و چهار گلدن گلوب رسید. براندو در کنش‌گری، به‌ویژه جنبش‌های حقوق مدنی سیاه‌پوستان و سرخپوستان آمریکا نیز فعال بود. او یکی از نخستین بازیگرانی است که روش بازیگری استانیسلاوسکی و بازیگری متد را به مخاطبان جریان اصلی رساند.
براندو در سال ۱۹۵۱ برای بازی در اتوبوسی به نام هوس، مورد تحسین قرار گرفت و نامزد جایزه اسکار شد. او برای بازی در فیلم در بارانداز (۱۹۵۴) اسکار گرفت و بازی‌اش در فیلم وحشی (۱۹۵۳) تصویری ماندگار در فرهنگ مردمی شد. براندو برای بازی در نقش امیلیانو زاپاتا در زنده‌باد زاپاتا! (۱۹۵۲)، ژولیوس سزار (۱۹۵۳) و سایونارا (۱۹۵۷) هم نامزد اسکار شد. بازی در فیلم زنده‌باد زاپاتا! برایش جایزه بهترین بازیگر مرد جشنواره کن را به همراه داشت.
«براندو» زمانی که در اسکار ۱۹۷۳ برای بازی در فیلم «پدرخوانده» به عنوان برگزیده جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد انتخاب شد، در حمایت از حقوق سرخپوستان در مراسم حضور نیافت و «لیتل‌فدر» به نیابت «براندو» در مراسم شرکت کرد. او جایزه را رد کرد و از «ساشین لیتل فدر» فعال حقوق مدنی سرخپوستی درخواست کرد تا در سخنرانی کوتاهی علت تصمیم «براندو» را برای رد جایزه اسکار را اعلام کند، براندو به اعتراض به نحوه نمایش بومیان آمریکا در صنعت سینما و تلویزیون از دریافت جایزه امتناع کرد.
مسعود قطبی
منتقد سینما و ادبیات
ثبت دیدگاه