ورزش متعادل، دوست دستگاه تناسلی

اندیشه تازه ؛ بدن بانوان در زمان ورزش تغییرات زیادی را تجربه می‌کند؛ از ضربان قلب تا هورمون‌ها و حتی تعادل باکتری‌های خوب واژن. بعضی از این تغییرات کمک می‌کنند تا بدن در برابر عفونت‌ها مقاوم‌تر شود، اما برخی نیز اگر ورزش خیلی شدید باشد ممکن است که برعکس عمل کنند.

ورزش متعادل، دوست دستگاه تناسلی

ورزش منظم و ملایم (مانند پیاده‌روی، شنا، یوگا یا حرکات هوازی سبک) باعث می‌شود ،گردش خون لگن بهتر شده و اکسیژن بیشتری به بافت‌ها برسد.سیستم ایمنی بدن فعال‌تر شود و باکتری‌های مفید واژن تقویت شوند.

زمانی که استرس کمتر می شود، یکی از عوامل مهم در عود عفونت‌ها کاهش می یاید.

زنانی که به شکل منظم، اما با شدت متوسط ورزش می‌کنند، معمولاً کمتر دچار عفونت‌های قارچی یا واژینوز باکتریایی می‌شوند.

ورزش خیلی شدید یا طولانی‌مدت

وقتی بدن در حالت «اورترینینگ» قرار گیرد (یعنی ورزش سنگین بدون استراحت کافی):

کورتیزول را بالا می‌برد و سیستم ایمنی را ضعیف می‌کند.

سطح استروژن پایین آمده و محیط واژن کمی قلیایی می‌شود و لاکتوباسیل‌ها (باکتری‌های محافظ) کمتر می‌شوند.

لباس مرطوب و تنگ بعد از ورزش می‌تواند عفونت را راحت‌تر ایجاد کند. یعنی گاهی بدن فعال، اما خسته، مثل دیوار دفاعی ضعیف عمل می‌کند.

چطور درست ورزش کنیم؟

برای پیشگیری از عفونت واژینال در کنار ورزش:

بعد از تمرین لباس مرطوب را سریع عوض کنید.

از لباس زیر پنبه‌ای استفاده کنید.

شدت تمرین را طوری تنظیم کنید که پس از آن حس خستگی مفرط نداشته باشید.

در هفته، ۴ تا ۵ جلسه ورزش ۳۰ دقیقه‌ای کفایت می‌کند.

نتیجه

ورزش اگر با تعادل و آگاهی انجام شود، یکی از بهترین روش‌های طبیعی برای تقویت ایمنی بدن و سلامت دستگاه تناسلی زنانه است.

اما وقتی شدت یا استرس افزاش یابد، می‌تواند همین سیستم محافظ را تضعیف نماید.

بدن زن به تعادل نیاز داره — نه افراط و نه تفریط.

چه ورزش‌هایی به سلامت واژن کمک می‌کنند؟

۱. پیاده‌روی نرم و منظم

روزانه ۲۰ تا ۳۰ دقیقه پیاده‌روی با سرعت متوسط، باعث افزایش جریان خون در ناحیه لگن، بهبود ایمنی بافتی و تنظیم هورمون‌ها می‌شود.

۲. یوگا و حرکات کششی لگن (Pelvic Yoga)

حرکاتی مثل Bridge Pose، Butterfly Stretch، Cat–Cow به باز شدن لگن، کاهش التهاب و تقویت عضلات کف لگن کمک می‌کنند — مخصوصاً برای زنانی که سابقه عفونت قارچی یا یائسگی زودرس دارند.

۳. تمرینات تنفسی دیافراگماتیک

تنفس عمیق شکمی، اکسیژن‌رسانی رحم و واژن را بیشتر می‌کند و استرس سیستم عصبی سمپاتیک (یکی از عوامل مستعدکنندهٔ واژینوز) را کاهش می‌دهد.

۴. شنا یا دوچرخه ثابت با شدت ملایم

حرکاتی با فشار کم روی مفصل لگن که جریان خون لگنی را افزایش می‌دهند و خطر تحریک مکانیکی مخاط واژن در ورزش‌های پُرفشار رو ندارند.

۵. تمرینات کگل (Kegel)

۵ تا ۱۰ بار در روز، هر بار ۵ ثانیه انقباض – ۵ ثانیه استراحت؛ برای حفظ گردش خون موضعی و تقویت فیبر‌های عضلانی کف لگن.

این تمرین در صورتی باید انجام شود که عفونت فعال یا درد واژنی نداشته باشید.

نکته طلایی:

ورزش موثر همیشه به نرمی و تداوم انجام می‌شود، نه به شدت.

بدن زن وقتی در تعادل و آرامش باشد خودش بهترین دفاع در برابر عفونت‌هاست.

یادداشت به قلم:

سارا جعفری کارشناس مامایی و کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی

انتهای پیام /