” اعطای مدال معرفت به وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی دولت مردمی “

اندیشه روز ؛ کاری ندارم اما بی تفاوت هم نیستم که وزیر دولت مردمی تاکنون خوب عمل کرده یا نه که مبنای تمایلات نفسانی جریان های سیاسی تفسیر وتعبیرشود ؟
می‌دانید چرا ؟
چون هر وقت از فرهنگ و تاریخ سخن بمیان می‌آمد سخت آه عمیقی می‌کشیدم ومیگفتم چرا ما ایرانی ها در حفظ و اشاعه داشته های خودمان وانتقال آن به نسل آینده فربه ایم وکند عمل می‌کنیم واحیانأ معطل نگاه می‌داریم!!
درچند سال پیش نمایندگانی از دستگاههای فرهنگی و البته فرهنگ ساز بهمراه مسوولان ومرتبطین با حوزه هنری و مهمانانی هنرمندی نیز از استان آذربایجان شرقی دور هم جمع شدند که برای استاد شهریار همایشی برگزار کنند.
ازقضا من هم به نمایندگی از رسانه ملی دراین نشست شرکت کردم و عضو ثابت آن شدم.
تکلیف نمایندگان دستگاه های عضو هم مشخص شد ومن هم چون از حال و احوال وروحیات مقام مافوق خود خصوصاً مهندس ضرغامی مقام عالی سازمان خود آگاه بودم عرض کردم « رسانه ملی تمام قد همراه این همایش خواهد بود تا شهریار،شهریاران کشورم بماند »
این جمله من هم موجب تحسین شد وهم مورد نقد واقع شدوبرخی چشم در چشم هم که چه شد!!!!
من می‌دانستم که چه بگویم چون با تاریخ کهن کشورم ایران مطلع بودم وچاشنی آنهم عقبه ای توأم با دغدغه بود آن لحظه که ریز ریز توی گوشم این جمله خوانده می‌شد هدف برگزاری یک همایش است وبس…..
دومین جلسه هم فرا رسید و عهده دار جلسه آقای قزوه شاعر معاصر بود
وقتی فرصت صحبت به من رسید گفتم نمی‌شود یک کار مطلوب فرهنگی را لاک پشتی انجام پذیرد ویا آنقدر سرعت عمل داشت که خیلی از کارهای ریز اما مهم ومعنا دار نادیده گرفته شود…..
بازهم مورد سوال واستیضاح قرار گرفتم که منظور نماینده صدا و سیما از طرح این گونه صحبت ها چیست؟!
پیش خودگفتم من به جلسه هماهنگی وبرنامه ریزی همایش استاد شهریار دعوت شده ام یا به جلسه نقد و نظر……
از رییس جلسه فرصت گرفتم تا آنچه ته دلم هست ونوک زبانم رابگویم…..
گفتم آقایان و خانم های حاضر در این جلسه، ما همیشه کمیت مان نسبت به داشته های فرهنگی مان می‌لنگد …
ما داشته ای بنام فرهنگ غنی ایرانی اسلامی داریم که ضمن حفظ هویت اولیه خودمان باید نسبت به سازوکارهای فرهنگ جهانی بی اطلاع نباشیم ودراجرای این همایش مهم هم نباید بی دغدغه بود اگر حرفی زده می‌شود دستاویز اظهار نظر ناصواب واقع نشود چون حوزه فرهنگ باتهدید و گاهی هم با بی توجهی مواجه است که بد بلایی برسر آن آورده است واین همایش فرصت‌های مغتنمی در وحدت این حوزه فراهم خواهد کرد.
هنوز ابتدای صحبت هایم بودم که یکی به نشان اعتراض گفت؛آقای صدا و سیما چه می‌گوید؟!!!!
ومن دغدغه مند تر از دقایق پیش گفتم.مگر استاد شهریار میراث مولانا،نظامی گنجوی،ابوسعید ابی الخیر و…..نیست مگر اینها حاصل حوزه ایران بزرگ نیستند.ببینید ما برایشان چکار کردیم؟
مگر در همسایگی ما گستاخانه دنبال مصادره مولانا نیستند تا این شاعر پرآوازه ایران رابنام خودکنند!
مگر نظامی گنجوی برای ایران بزرگ نیست که شده نماد ملی یک همسایه دیگر….
سرنوشت تار ایرانی چه شد ؟
مگر همین حوزه شما نبود میخواست «جایز بزرگ فردوسی» برگزار کند که چون کشور دیگری خواهان آن شده بود کاری از دست مان برنیامد ویونسکو بشدت با ثبت آن بنام ایران مخالفت کرد.
واگر نجنبیم شهریار راهم ترک های آن سوی مرز بنام خود مصادره می‌کنند وبرای این شاعر عارف پرآوازه ایران کنگره های بین المللی برگزار می‌کنند و این بار باوجود هم نسلی های من برای استاد شهریار یک قدمگاه می‌سازند ورفته رفته می‌شود مقبره وهمه ترک های عالم و آدم می‌شوند گردشگر آن کشور…
حال بیایید برای عرفای زنده زمانه خود که حق بزرگی درحوزه عرفان ،تصوف و ادبیات فاخر ایران زمین دارند کنگره ها برگزار کنیم ونشان های ملی را بر سینه هایشان نصب کنیم تا برای مان بمانند.
والقصه گستره این نشست ها آنقدر وسیع شد که تبریز میزبان کنگره ملی استاد شهریار شد ومن هم سه روز درآن زمان مهمان تبریزی های مهمان نواز شهریار دوست شدم..
ومن به وزیر دولت مردمی تحسین می‌کنم وبه او مدال میدهم چون کارش شوآف نبود بلکه ازسر هنرمندی بوده است.روزی که تصویر پیرمرد خوش صدای شهرضایی بخشی از نجوای سحرهای رمضان ۱۴۰۱ مان شده بود.برای اینکه ردی ازآن یافته شود به همه جا سرک کشیدم تا ببینم صاحب این نغمه غمگینانه کیست؟
روزها از پی هم می‌آمدند وپدر محمود رضای شهیدمان حاصل فرهنگ کهن ایران معرفی شد تا وزیر اسماعیلی،به دیدار این میراث دار فرهنگ وادب ایران زمین به زادگاه او درشهرضا می‌رود تا به حضور پیرمردی شرفیاب شود که غم بزرگی هم درسینه دارد.غم فراق فرزند جوانی که برای حفظ هویت ایرانی اسلامی خود جان نازنین خودرا فدا کرده است.

درودت باد جناب وزیر که برای حفظ این میراث بجا مانده از هنر ایرانی نشان درجه یک هنری را برسینه ابوالشهید عزیزمان نصب وحال مارا خوش می‌کنید.هرچند ایران این سرزمین پاک غیور مردان و زنان مملو از هنرمندان خوش آوازه است وچقدر عالی می‌شود جناب وزیر تا در دوره وزارت وصدارت تان بدان ها نیز توجه کنید ونام تان در درجریده روزگار هنر فاخر مان مانا نمایید تاآیندگان به نیکی یاد تان نمایند.

انتهای پیام/