اندیشه تازه ؛ پریسا پرشاد فعال حقوق زنان – لزوما مهریه باعث تداوم زندگی نمی‌شود و هیچ جنبه الزام آوری در مهریه نمی‌توان دید که باعث دوام و بقای زندگی شود چرا که شاید در صورت، زندگی مشترک ادامه یابد، اما این زندگی از معنا تهی است.
به جای توجه صرف به بحث مهریه باید به حمایت‌های جدی‌تر از زنان در چارچوب روابط زناشویی توجه کرد چرا که ما در بحث حمایت‌های قانونی از زنان دچار ضعفهای ساختاری هستیم که این باعث شده زنان تنها دستاویز دفاعی شان مهریه باشد که آن هم با چالش‌های بسیاری رو به رو است.
از سویی دیگر سلامت روان زوجین در خانواده باید مورد توجه قرار گیرد و زوجین در معرض خشونت‌های روانی و فیزیکی از طرف یکدیگر قرار نگیرند. صرف بقای رابطه نمی‌توان آن را رابطه همسری تلقی کرد همان طور که آمار‌های غیررسمی نشان می‌دهد افزایش طلاق‌های عاطفی افزایش یافته و بود و نبود مهریه در ایجاد رابطه همسری تاثیر چندانی ندارد.
گاهی زوج برای فرار از پرداخت مهریه چنان عرصه را بر زوجه تنگ می‌کند که راهی جز بخشش مهریه برای رهایی از آن زندگی برای زن باقی نمی‌ماند. آسیب‌های جسمی و روانی وارده بر زن و کودکان در این شرایط بسیار زیاد است، اما قانون برای حمایت در این شرایط، مسیر بسیار سختی پیش پای زوجه گذاشته که در بیشتر موارد از آن صرف نظر می‌کنند.
از جمله مواردی که باید با جدیت به آن پرداخت این است که قوانین خانواده نیاز به بازنگری اساسی دارد از شکل تا محتوا. حتی ادبیات قانون نیاز است از رابطه رییس و مرئوسی خارج شود. تا زمانی که قوانین به روز، جامع و حمایتگر از زوجین نداشته باشیم مسائل مالی نکاح به سادگی و با وضع مالیات و کاهش میزان مهریه حل نخواهد شد.
قانون باید به گونه‌ای باشد که تبعیضی برای زن و مرد در نکاح قائل نشود و مهریه ابزار اعمال تبعیض و بهره کشی برای هیچ کدام از زوجین نباشد.
باید حقوق مادی و معنوی و حوزه اختیارات زوجین را مورد بررسی و قوانین را به روزرسانی کرد که نتیجه آن امنیت روانی خانواده قطعا خواهد بود.
ثبت دیدگاه