اندیشه تازه ؛ اختلالات اضطرابی به گروهی از مشکلات روانی اطلاق می‌شود که با احساس نگرانی، ترس و اضطراب بیش از حد همراه هستند. این اختلالات می‌توانند شامل اختلال اضطراب فراگیر (GAD)، اختلال هراس (Panic Disorder)، اختلال وسواس فکری-عملی (OCD)، اختلال اضطراب اجتماعی و اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) باشند. داروهای ضداضطراب می‌توانند در کاهش علائم این اختلالات نقشی مؤثر داشته باشند.
بیش از ۳۳.۷ درصد از مردم در طول زندگی خود نوعی اختلال اضطراب را تجربه می کنند.
انواع داروهای ضداضطراب
درمان اختلالات اضطرابی با استفاده از داروهای مختلف صورت می‌گیرد. چهار دسته اصلی داروهای ضداضطراب که برای درمان این اختلالات مورد استفاده قرار می‌گیرند به شرح زیر هستند:
۱. مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs)
یکی از مهمترین دسته‌های داروهای ضداضطراب، مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) هستند. این داروها معمولاً به عنوان داروی ضدافسردگی نیز شناخته می‌شوند، اما به‌طور خاص برای درمان اضطراب نیز کاربرد دارند. SSRIs با متوقف کردن بازجذب سروتونین در مغز، که نقش مهمی در تنظیم خلق و خو دارد، علائم اضطراب را کاهش می‌دهند. برخی از داروهای مشهور در این گروه عبارتند از:
سیتالوپرام (سلکسا)
اسیتالوپرام (Lexapro)
فلوکستین (پروزاک)
این داروها به‌طور معمول برای اختلالات اضطرابی مانند اختلال اضطراب فراگیر (GAD)، اختلال هراس (Panic Disorder) و اختلال وسواس فکری-عملی (OCD) تجویز می‌شوند.
۲. مهارکننده‌های بازجذب سروتونین-نوراپی نفرین (SNRIs)
دسته دیگری از داروهای ضداضطراب که مشابه SSRIs عمل می‌کنند، مهارکننده‌های بازجذب سروتونین-نوراپی نفرین (SNRIs) هستند. این داروها علاوه بر سروتونین، نوراپی نفرین را نیز مهار می‌کنند. برخی از داروهای معروف در این دسته عبارتند از:
دولوکستین (Cymbalta)
ونلافاکسین (Effexor XR)
SNRIs به‌ویژه در درمان اضطراب و افسردگی مقاوم به درمان‌های دیگر مؤثر هستند و معمولاً برای بهبود علائم فیزیکی اضطراب مانند تنش عضلانی و خستگی مفیدند.
۳. داروهای ضدافسردگی سه حلقه‌ای (TCAs)
داروهای ضدافسردگی سه حلقه‌ای (TCAs) به عنوان یکی از گزینه‌های درمان اضطراب استفاده می‌شوند. اگرچه این داروها به دلیل عوارض جانبی بیشتر کمتر تجویز می‌شوند، اما در برخی موارد که سایر داروها بی‌اثر بوده‌اند، می‌توانند مؤثر باشند. برخی از این داروها شامل:
آمی‌تریپتیلین (Elavil)
ای‌می‌پرامین (توفرانیل)
TCAs معمولاً در درمان اختلالات اضطرابی مزمن و اختلالات خلقی مورد استفاده قرار می‌گیرند و تأثیر مثبتی بر خواب و آرامش دارند.
۴. بنزودیازپین‌ها
بنزودیازپین‌ها به‌عنوان داروهای ضداضطراب سریع‌الاثر شناخته می‌شوند که علائم فیزیکی اضطراب مانند تنش عضلانی را کاهش می‌دهند. این داروها سریع عمل کرده و اثرات آرام‌بخش ایجاد می‌کنند، اما به دلیل خطرات وابستگی و اعتیاد، تنها باید تحت نظر پزشک مصرف شوند. برخی از این داروها عبارتند از:
آلپرازولام (زاناکس)
دیازپام (والیوم)
بنزودیازپین‌ها بیشتر برای درمان کوتاه‌مدت اضطراب‌های شدید و حملات پانیک به کار می‌روند.
عوارض جانبی داروهای ضداضطراب
تمام داروهای ضداضطراب ممکن است با عوارض جانبی همراه باشند. این عوارض معمولاً موقتی هستند، اما در صورت شدت پیدا کردن یا ادامه‌دار بودن، باید با پزشک مشورت شود. برخی از عوارض جانبی رایج داروهای ضداضطراب عبارتند از:
SSRIs: خواب‌آلودگی، سردرد، مشکلات خواب، ناراحتی معده، مشکلات جنسی
SNRIs: سرگیجه، حالت تهوع، افزایش فشار خون، مشکلات جنسی
TCAs: تاری دید، یبوست، خواب‌آلودگی، افزایش اشتها
بنزودیازپین‌ها: خواب‌آلودگی، گیجی، کاهش حافظه، وابستگی فیزیکی
گزارش:خسرو محمدپور
انتهای پیام/
ثبت دیدگاه