سپیدرود یک حماسه ساز و یک تاریخ ساز می خواهد

به گزارش پایگاه خبری اندیشه تازه، امروز ۲ مهرماه ۱۴۰۴  مصاحبه تحلیلی با دکتر امیر محمدپور تسیه، سردبیر پایگاه خبری اندیشه تازه در خصوص وضعیت فوتبال تیم های سپیدرود، داماش و ملوان در ادامه بخوانید:

آقای دکتر امیر محمدپور تسیه، علیرغم جلسه کاری که با هئیت تحریریه پایگاه خبری اندیشه تازه داشتید و ضمن تشکر از وقتی که به ما دادید، از شما برای وقتی که برای پاسخگویی به سوالات ما می گذارید سپاسگزاری می نماییم.

*آقای دکتر محمدپور وضعیت سپیدرود در فصل جاری را چگونه ارزیابی می کنید؟*

سپیدرود باشگاهی است که نیازمند سرمایه گذاری های بزرگ و همچنین راهبردهای جدید است، مکانیزم مدیریت سنتی حاکم بر سپیدرود وضعیت آسانسوری را در بین لیگ پایین همواره، برای آن فراهم کرده است، روند نمودار موفقیت های سپیدرود در ۳۰ سال اخیر همواره نزولی است و گاهی با تک جرقه هایی این نمودار شکل مناسبی به خود گرفته و مجدد به شدت نزولی تغییر جهت داده است. این روند موفقیت ها متاسفانه عمدتا بی ثبات و شکننده بوده است، شاید باید بگویم هم اینک سپیدرود یک حماسه ساز و یک تاریخ ساز می خواهد، تا دوباره بعنوان نگین فوتبال رشت همچون الماسی تراش خورده در لیگ برتر فوتبال گیلان بدرخشد، که آرزوی ما و همه دوست دارن فوتبال گیلان است.

*آیا هوارداران سپیدرود باید منتظر صعود سپیدرود به لیگ بالاتر باشند؟*

ببینید موفقیت حاصل برنامه ریزی است، امروزه همه باشگاه بزرگ دنیا اتاق فکر، نقشه راه، برنامه های بلند مدت، میان مدت، کوتاه مدت و منابع مالی پایدار و ثابت برای مدیریت تیم های ورزشی دارند، این منابع مالی با توجه به سرمایه گذاری مستمر، دائما در حال توسعه هستند، اما تیم هایی نظیر سپیدرود، داماش و … همواره از فقدان منابع مالی رنج می برند. بنابراین هر چقدر موفقیت حاصل شود بدلیل عدم استقرار یک نظام علمی جامع به هدر خواهد رفت، در این نوع باشگاه ها روند توسعه و مدیریت متغیرها، به جهت فقدان منابع مالی غیر ممکن است و پس از چندی اگر چه با موفقیت محدود، شیرازه کار مجدد از هم می پاشد و مشکلات چون زخم ها قدیمی دهن باز می کنند و سپیدرود و داماش را می بلعند.

*بنابراین آقای دکتر شما معتقدید اگر سپاهان، تراکتور و … یک روند ثابتی در فوتبال کشور دارند به جهت منابع مالی مستمر و مشخص است؟*

البته که فقط منابع مالی مستمر کافی نیست، مدیریت یک علم است، سپیدرود و داماش باشگاه هایی هستند که فاقد نظام باشگاه داری ساختارمند هستند، هر فصل یک مالک دارند و گاهی در میانه راه یک فصل، دو مالک پیدا می کنند، ساختار سازی در این باشگاه شکل نگرفته است و عمدتا به شکل کاملا جنینی و بدوی مدیریت می شود، نتایج این نوع مدیریت ها به شکل قایل ملاحظه برای هواداران در این سالها مشخص و مبرهن است. یادم است چندی پیش یک از وکلای گرامی برایم تعریف می کردند که یکی از مالکین همین باشگاه سپیدرود به وی زنگ زده بود و از ایشان خواسته بود به هر شکل شده باشگاه سپیدرود را برایش خریداری کند، ایشان می گوید بنده از مالک سوال کردم آیا شما می دانید آفساید چیست؟ متاسفانه این مالک حتی نمی دانست آفساید چیست بعد طبیعتا با چنین سطح آگاهی از فوتبال، از چنین مالکی، شما انتظار معجزه نباید داشته باشید!

*آقای دکتر شما با اکثر پیشکسوتان باشگاه سپیدرود و داماش رفاقت دارید چرا مالکین نقش تعیین کننده ای امروزه برای آنها در باشگاه متصور نیستد؟*

ببینید شاید برای شما جای تعجب باشد من با دوستانی از نسل قبل از دهه ۶۰ سپیدرود با پیشکسوتان سپیدرود رفاقت دارم از جمشید محمدی دبیر هئیت فوتبال گرفته که سی سال پیش با همدیگر کوهنوردی می کردیم تا محمد قاسمی که تقریبا اکثر ساعات روز در کنار هم هستیم و ایشان معلم ورزش من نیز بوده است و هم اکنون صمیمی ترین رفیق من است‌، تا همایون دهقان زاده، محسن سیدی، فرهاد خراسانی، محسن عبدنصرالهی، امید هرندی، اردشیر یعقوب زاده، ایرج خوالی، محمد احمدپور و فرخ ادیب قدس که پسر خاله من است، با همه آنها نیز گفتگوهای مفصلی در زمینه تحول در باشگاه سپیدرود داشته ام، به عقیده من همه این پیشکسوتان سرمایه های ورزشی استان گیلان هستند، بعنوان مثال مجید جهانپور، بهزاد داداش زاده، هادی طباطبایی، علیرضا افتخاری، اسماعیل زاهد ویشگاهی، علی نظرمحمدی، مازیار ربیعی فرد و بسیاری از شخصیت های ورزشی داماش از نخبه گان و تلنت های ورزشی رشت هستند، من معتقدم هر باشگاهی باید شورای مشورتی از شخصیت ها و تلنت های خودش داشته باشد، تیم های پایه باید زیر نظر این استعدادیاب ها مدیریت شوند، از نظرات کارشناسی آنها بهره ببرند، این نخبه گان باید نقشی تعیین کننده در هئیت مدیره باشگاه ها داشته باشند، باشگاه های شناسنامه دار برای، کانون پیشکسوتان باید نقشی اساسی تعیین کند، بعنوان مثال زمانی که قرار بود در رشت یک شعبه از آکادمی فوتبال بین المللی را تاسیس کنم از انوش جهانی، تا مرتضی فنونی زاده و امید هرندی و محسن سیدی را در این مسئله دخالت دادم و مذاکراتی با همه این عزیزان داشتم، اما اگر نظر شما در خصوص سرمربیگری باشگاه های سپیدرود و داماش است باید عرض کنم، نشستن بر نیمکت این تیم ها بسیار تحت تاثیر نتیجه گرفتن و سکوهای تماشاگران و لیدرهاست، البته که آنها حق دارند که نتایج تیم شان را تعقیب کنند، بنابراین حقیقتا کار مربیان بومی در استان گیلان بسیار دشوار است، همین الان با تمام محبوبیتی که مازیار زارع در ملوان دارد، چند باخت پشت سر هم میتواند کلاف مربیگری را برای مربی بومی پیچده کند، علی نظر محمدی هم از این قائده مستثنی نیست که سالها پیش با هم همکلاسی بودیم و برایش آرزوی موفقیت دارم.

*بنابراین شما معتقدید مریی غیر بومی برای فوتبال گیلان و به خصوص رشت مفیدتر است؟*

ما با نام ها کاری نداریم، ما به کارنامه افراد و رزومه آنها نگاه می کنیم، بعنوان مثال سپیدرود در سالهای اخیر با یک مربی بومی به لیگ برتر صعود کرد، البته نباید از همت والا همه مسئولین استان برای این رهیابی گذشت، یادم هست قبل بازی پایانی سپیدرود با نساجی که سرانجام منجر به صعود سپیدرود به لیگ برتر شد، آقای افشین رادمرد از داوران ممتاز کشتی ایران و رئیس هیئت داوران کشتی حال حاضر کشتی گیلان با من تماس گرفت که از طرف آقای شکریه رئیس اتاق اصناف میخواهند قبل از بازی پایانی مبلغی به بازیکنان شارژ مالی کنند که طی پیگیری های من توسط یک دوست واسطه این مبلغ قبل بازی به بازیکنان تزریق شد که نشان دهنده عزم استانی همه علاقه مندان ورزش بود، اما باید بگویم در تیم های استان گیلان هوادار صبور نیست و پس از چند نتیجه ضعیف بخصوص باخت در خانه صدای حیا کن، رها کن از سکوها شنیده می شود، این فرصت برای مربی بومی بسیار کوتاه تر است، گیلان سرشار از استعداد ورزشی است و افراد فهیم و دارای دید و سواد بالای فوتبال بسیار زیادی دارد، اما به شخصه ترکیب مربی غیربومی و بومی را در تیم های گیلانی برای موفقیت لازم میدانم.

*شما کدام مدیران ورزشی را در شهر رشت موفق ارزیابی می کنید؟*

ببینید از مرحوم ایرج زهرابی، مرحوم اسماعیل حاجی پور که دائما با یکدیگر جلسات کاری داشتم و مورد وثوق ایشان بودم گرفته تا امیر عابدینی در باشگاه استقلال رشت و داماش همه مدیران موفقی بودند، از سویی در سپیدرود هم دکتر اسماعیل شاد که کارنامه مدیریت پگاه را نیز در بر دوش می کشید، مدیر موفقی بود که متاسفانه در سپیدرود اجازه کار به وی داده نشد، من در زمان مدیریت ایشان در دفتر باشگاه که آقای نوید مالک تیم بودند، پیشنهاداتی برای ایشان از ترکیه داشتم که در آن زمان محقق نشد، ایشان نیز فردی روشن و بسیار وزین هستند که همچنان با یکدیگر در تماس هستیم، کیومرث بیات نیز یک مدیر موفق بود که برای سپیدرود برنامه ریزی های دقیقی انجام داد و تلاش او پایه های سپیدرود ساختارمند را فراهم کرد، اما به هر جهت مالک و مدیر باشگاه باید دید ورزشی داشته باشد و از بیزنس پلان، دیجیتال مارکتینگ، برند سازی و … اطلاعات جامع داشته باشند، مدیریت رسانه یک باشگاه ها مقوله فوق حرفه ای است که میتواند بحران های یک باشگاه را مدیریت کند، صرفا فامیل بازی و حلقه بسته مدیریت نه اینکه مشکل را حل نمی کند که در اکثر مواقع، شلیک به خود است، تیم سازی درست و بلند نظری ها سبب ارتقاء فضای مدیریت باشگاه ها خواهد شد، استفاده از ظرفیت ها و همه اهرم ها برای موفقیت لازم است، ما باید مفهوم کار تیمی را درک کنیم، هدف های مشترک، حتی مخالفین را در یک سنگر مشترک قرار می دهد، کار با کیفیت از انسان با کیفیت ایجاد میشود، یکی از نشانه های کار با کیفیت آراستگی است، آراستگی در رفتار، آراستگی در کردار و آراستگی در گفتار، قدرت تحمل نظر مخالف و احترام به نظرهای کارشناسی و تحمل نقدها و ارایه پیشنهادها،شناخت تهدیدها و فرصت که اهمیت علم مدیریت ورزشی را بازتاب می دهد.

*آقای دکتر شما آینده ملوان را چگونه می بینید و آیا فکر می کنید ملوان امسال در جایگاه مناسبی قرار خواهد گرفت؟*

من سوال شما را با این سوال جواب میدهم، تعریف شما از جایگاه مناسب چیست؟ برای من جایگاه مناسب قهرمانی ملوان در لیگ برتر است، برای من جایگاه مناسب صعود قاطعانه داماش و سپیدرود به لیگ بالاتر است، برای من موفقیت تمام تیم های پایه فوتبال و به خصوص فوتبال بانوان و فوتسال و فوتبال ساحلی است، بعنوان یک‌ گیلانی تمایل دارم تمام تیم های ورزشی ما در تمام رشته ها از شنا، کشتی، والیبال، بسکتبال، ورزش های رزمی و …

قهرمان شوند، اما باید ببینم ما چه کاشته ایم تا چه درو می کنیم، شما هم اکنون در فوتبال برای برگزاری یک دیدار خانگی دچار مشکل هستید، بسیاری از پروتکل های AFC برای برگزاری یک فوتبال با کیفیت را ندارید، حالا بر اساس شانس یا لیاقت موفق به اخذ سهمیه آسیا شدید، آیا امکانات هتل، جاده، استادیوم و بسیاری از زیرساخت های اساسی  را برای برگزاری یک میزبانی آبرومند دارید.

ما نمی توانیم با رویاپردازی خودمان را فریب بدهیم، در همین تیم های رشت وقتی باشگاهی برای یک دیدار بیرون از خانه، بازیکنان را با سواری کرایه ۴ تا ۴ سوار سمند می کند و حتی امکان اجاره یک‌ اتوبوس ندارد و بازیکنان را نیم ساعت قبل از بازی به استادیوم حریف می رساند، انتظار جایگاه مناسب چه معنایی پیدا می کند، شما باید حقیقتا به عدالت فوتبال و برنامه ریزی ورزشی و سرمایه گذاری شک کنید، که مثلا در جام حذفی سپیدرود بتواند سپاهان یک تیم ساختارمند و حرفه ای را شکست بدهد، یک باشگاهی مانند بیشیکتاش ۱۲ زمین تمرین، سونا، جکوزی، استخر، زمین سرپوشیده، چمن مصنوعی، ساحل اختصاصی برای بدنسازی، سالن بدنسازی سرپوشیده، امکانات ماساژ، پزشک روانشناس اختصاصی، امکانات هتلینگ ۲۴ ساعته با پزشک رژیم غذایی، آب درمانی، امکانات فیزیواتراپی و تست های پزشکی و … دارد، من این امکانات ورزشی را از نزدیک دیده ام، اما شما برای بهترین تیم فوتبال ما کمتر سراغ دارید، چنین امکاناتی یک جا فراهم باشد، همین است که ترکیه در بغل گوش ایران یقه بسیاری از تیم های اروپایی را می گیرد و استقلال تهران بعنوان نماینده فوتبال ایران ۷ گل از الوصل میخورد و آن فاجعه تحقیر آمیز را بوجود می آورد.

*آقای دکتر در پایان اگر جمع بندی دارید ارایه بفرمایید؟*

به عقیده من، ما باید نگاه فرابخشی در مدیریت ورزشی داشته باشیم، از ظرفیت های مشورتی و حرفه ای کارشناسان ورزشی بهره بریم و علیرغم مباحث فنی، به مقوله فرهنگی و اخلاق ورزشی اهمیت ویژه بدهیم، من بعنوان یک دانش آموخته دانشگاه تهران که دکتری خود را از نماد آموزش عالی کشور اخذ کرده ام و هم اکنون مدرس دانشگاه ملی مهارت کشور هستم، توسعه اخلاق ورزشی را الویت های مدیریتی و حرفه باشگاه ها می دانم، به عقیده من همواره آنچه مهم تر از نتیجه است، اخلاق است، سپس نتیجه عالی، که اگر آن محقق نشود، هیچ قهرمانی برازنده و زیبا نیست، ما در همه شقوق اگر نظم را رعایت نکنیم مشخصا به موفقیت نخواهیم رسید، جدا از همه این موارد، احترام به پیشکسوت، جذب سرمایه، ایجاد زیرساخت های مناسب و الگو گرفتن از باشگاه های توسعه یافته دنیا به بدنبال کشف استعدادها و بها دادن به فوتبال آموزشگاه ها و تیم های پایه فوتبال مان را متحول خواهد کرد. ما راهی جز پذیرش تغییر نداریم. مقایسه فوتبال گیلان با تبریز، اصفهان، تهران و خوزستان … بسیار لازم است، اما ما باید نرخ توسعه یافتگی را در همه زمینه ها بررسی کنیم، بدون شک گیلان سهم کمی در پیشرفت ها داشته، بنابراین در فوتبال هم از این قاعده جدا نخواهد بود.

خبرنگار: احمد اسدی هریس